Het is altijd een beetje uitkijken als groepen, waarvan de helft van de leden dood zijn, plotsklaps met “nieuw werk” onder de oude groepsnaam voor de pinnen komen. U begrijpt dat wij niet meteen zaten te wachten op verrijzeniswerk van Doug Sahm en Freddy Fender, hoezeer wij beide heren bij leven ook bewonderden.

Nu…dat wantrouwen smolt al snel weg, als de spreekwoordelijke sneeuw voor de al even spreekwoordelijke zon, zodra we het schijfje in onze cd-speler propten: vanaf opener Who’s To Blame, Señorita? Is die o zo herkenbare TT-sound er terug: een compositie van zoon en vader Sahm, drijvend op die typische Doug Sahm groove, compleet met Flaco accordeon en Augie orgeltje. Je zou zweren dat je weer in 1974 was! De plaat bevat verder vijf onuitgegeven vocale bijdragen van Freddie Fender, een remake van Doug’s lijflied Chicano en eentje van Freddie’s Another Shot of Ambition, naast herwerkingen van een paar Augie songs, een versie van de Bobby Charles classic Tennessee Blues en van de oorspronkelijk Duitse polka In Heaven There Is No Beer en een bijzonder feestelijk nummertje van Louie Ortega, Llevame. Alles bijeen opgeteld, is dit een bijzonder verantwoord fuifplaatje, waarop het lastig stilzitten is en waarop bijzonder goed gemusiceerd wordt.

De speelvreugde spat letterlijk uit de boxen. Flaco en Augie zijn in erg goede doen en de nog niet genoemde muzikanten (Speedy Sparks, Ernie Durawa, George Rains, Michael Guerra, Al Gomez, Spot Barrett en Louis Bustos vullen het Doug Saldana-geluid aan, zodat het erg hedendaags en modern klinkt, terwijl dit tegelijk een oerklassieke Texas roots en rockplaat is, die moeiteloos naast het beste kan staan van de TT , toen die nog in volle levende glorie actief waren. Tegelijk wil dat ook zeggen dat je hier niet al te veel verrassingen mag verwachten: de Tornados zijn de Tornados en daar zal nooit iets aan veranderen. Wie hier niet blij van wordt, die mankeert iets aan z’n oren, zoveel is zeker! (Dani)